کد مطلب:150243 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:139

کربلا، تجسم زندگی آرمانی
نظر به كربلا برای شیعه، نظر به سرزمینی نیست كه مزار حسین علیه السلام را در بر دارد. مگر نه اینكه زندگی یعنی تلاش و تحرك برای تقرب به خدا؟ و مگر نه اینكه كربلا سرزمین ظهور حق است در مقابل باطل؟ و مگر نه اینكه زندگی صحیح با مردم یعنی تحقق عدالت در رابطه با مردم؟ و مگر نه این كه كربلا سرزمین نبرد عدالت با ستم است؟! پس نظر به كربلا نظر به آمال و آرزوهایی است كه انسان ایمانی برای آن زندگی می كند و برای آن جان می دهد.

پدران ما قهرمان حكمت بودند كه با عشق به كربلا به عنوان یك آرمان مطلق، زنده بودند، و با عشق به كربلا می مردند. یعنی با عشق به اوج آرمانی حیات صحیح انسانی زنده بودند، و با عشق به اوج حیات صحیح انسانی یعنی عشق به همه كربلا هم می مردند. هوشیارترین انسانها مسلم انسانهایی هستند كه به ظهور رسیدن همه ی آرمانهای خود را در كربلا می یابند. یعنی ماندن در جبهه ی حق در همه ی زندگی، و مردن در دفاع از حق با تمام وجود. خوشا به حال آنها كه كربلا را تمام آرمان خود قرار دادند.

اللهم ارزقنی شفاعة الحسین علیه السلام یوم الورود و ثبت لی قدم صدق عندك مع الحسین و اصحاب الحسین. الذین بذلوا مهجهم دون الحسین علیه السلام. [1] .

چقدر خوب زندگی را شناختند و چقدر خوب به انتها رساندند.


پروردگارا! به ظرافت و حكمت حسین علیه السلام قسم، معرفت و محبت خاندان پیامبر را در قلب ما شعله ور بگردان، و ما را با آنها هم سرنوشت بساز.

«و السلام»



[1] براي شرح اين فراز از زيارت به جزوه شرح زيارت عاشورا مراجعه فرمائيد.